Ik zit vandaag nog wat na te genieten van een mooi weekendje Bouillon. En dat weekendje kwam heel gelegen! De laatste weken is het op het werk super druk en chaotisch (en mentaal belastend). Het voorjaar is daarnaast voor ons altijd al een drukke periode waarbij we elk weekend eigenlijk wel wat hebben. Gelukkig krijg ik er af en toe ook nog een hardloopevenement tussen gepropt. En zo kwam het dat ik op vrijdagmiddag alleen richting Bouillon vertrok voor een lekker weekendje weg. Even bijkomen, peilen hoe het staat met mijn voorgenomen trainingsopbouw, trainen in een mooie omgeving, maar vooral even bijkomen. Ik merk dat ik die individuele uitstapjes af en toe nodig heb om de balans te behouden. Even weg van alles, geen afleiding en even alleen met m'n gedachten.
Vrijdagavond mijn intrek genomen in mijn hotelkamertje op de zolder van Hotel La Porte De France. Online een mooie deal gevonden, een prima kamertje voor mezelf, bed, bad(je) en toilet, meer had ik niet nodig. Het regende een beetje buiten, en ik kon zien dat er de afgelopen tijd nog veel meer gevallen was. Ik heb mijn spullen neer gedropt en een raampje open gezet. Het was namelijk nogal warm en muf/rokerig op de kamer. Nou, als de boel dan toch even door moet waaien kan ik net zo goed zelf ook even uitwaaien. Dus, aan de wandel in het mooie dorpje Bouillon. Een oud (middeleeuws?) dorpje met wat "ouwe gebouwen" en mooie uitzichtjes. Van het parcours nog niets te zien maar een foto op de website beloofde veel goeds:
Die avond alvast mijn startnummer opgehaald en de lokatie bekeken. Niets bijzonders dus weer snel terug naar mijn kamer om wat te relaxen en op tijd te gaan slapen. Dromen over spelen en ploeteren in de modder.
Zaterdag heerlijk wakker geworden en na wat gerommeld te hebben eerst maar eens gaan ontbijten. Na een klein ontbijt en wat vers vruchtensap ben ik weer naar mijn kamer gegaan om eens te gaan beslissen wat ik aan wilde gaan doen voor de wedstrijd. De keuze is uiteindelijk gevallen op een short, shirt plus sleeves en omdat ik niet wist hoe de modder onderweg zou zijn, mijn vertrouwde Baregrip 200's aan de voeten. Tijdens het aankleden nog wat fruit gegeten en toe was ik er wel klaar voor. Ik ben vlug naar boven gelopen om de 54km lopers nog net te kunnen zien vertrekken uit het kasteel. Wat een mooi gezicht, volgende keer wil ik hier ook tussen lopen. Maar nu nog even niet. Past niet in het plan wat ik voor dit jaar heb. Dus nog even wachten op de start voor de 24km die ik als training en fysieke peiling ga lopen. Gewoon overal doorlopen en mezelf niet tot het uiterste pushen... Maar goed, het kasteel; Na de start van de 54, 19 en 5km groepen mochten wij als 24km loper dan eindelijk naar binnen. Op naar het centrale plein in het kasteel!
Na de start heb ik onderweg vooal genoten. Genoten van het uitzicht, het mooie parcours en vooral ook van het feit dat alles zo moeiteloos leek te gaan. Natuurlijk heb ik ook wel moeten zweten en heb ik een keer zwaar adem gehaald maar eigenlijk was niks echt te zwaar of heb ik lang moeten herstellen van een moeilijk stuk. Wat vooral op viel waren de files voor sommige stukken van het parcours. Natuurlijk is het bij een klim of moeilijke afdaling wat drukker, maar om nou minuten lang stil te moeten staan voor je aan een klim kan beginnen? Zijn er gewoon te veel deelnemers voor het parcours of had ik wat "voorzichtige types" voor me? Wie zal het weten. Je moet hier in ieder geval niet voor een snelle tijd willen gaan als je ergens midden in het veld gestart bent. Noteert U het even mee voor later?
Na 24 heerlijke kilometers in een super mooie omgeving en een mooie klim tegen "the wall" op hoorde ik de drums van Bouillon alweer. Nou ja, bijna. De trommelaars van de start waren even de berg op gelopen en dus was het kasteel nog ietsje verder. Ik spreek geen woord Frans (iets wat dit weekend voor grappige en verwarrende tafereeltjes gezorgd heeft), maar bovenop een berg riep een vrijwilliger iets wat ik wel begreep; "Zero -iets- trois -iets- kilometre", wat ik gelukkig goed verstaan had als; "nog 0,3 kilometer". Dus ik ben, na een reactie die als "mwoah, ok" geklonken zal hebben, in een drafje de laatste meters gaan lopen. Die konden alleen maar bergaf zijn, dus vol gas die laatste berg af, het bruggetje over, nog een klein trappetje, en daar was de finish:
De rest van de middag heb ik nog rondgehangen bij de finish, met Nederlandse deelnemers gesproken die ik kende van eerdere loopjes en de eerste finishers van de 54km binnen zien komen. Omdat ik het koud begon te krijgen en honger had ben ik daarna naar het hotel gegaan om mezelf om te gaan kleden. Na een heerlijk middagje chillen wilde ik weer naar buiten. Ik ben de de bossen rondom Bouillon verder gaan verkennen en ben bovenop de laatste piek van het parcours even gaan zitten. Er stond een grote uitkijktoren van waar ik een schitterend uitzicht had. Ik weet niet of het de vermoeidheid was, of gewoon het gevoel van 'zijn' maar ik beleefde even een spiritueel momentje van geluk.
Tsja, de echte nabeschouwing had ik zaterdag al via twitter gegeven, en daarmee zou ik dan ook af willen sluiten;
