Natuurlijk ben ik wel gewoon blijven lopen. Iets wat in mij vergroeid zit kan je nooit helemaal stoppen. Natuurlijk gingen mijn hardloopspullen ook mee op vakantie naar Gran Canaria. En daar, in alle rust, niets moet en alles mag, heb ik mijn spirit terug gevonden! In het mooie achterland heb ik sinds tijden niet meer zo genoten van het urenlang rennen door bergen en mooie natuur.
Bij thuiskomst ben ik meteen plannen gaan smeden; wat wil ik gaan doen, en hoe wil ik daar komen. Het leek me in ieder geval slim om weer rustig de trainingen op te gaan voeren. Eigenlijk paste een evenement als Molenhoeks Makkie daar perfect bij. Een mooi evenement, niet te massaal, lekker 10km draven door een mooi stukje heuvelachtig bos.
Dat warme gevoel van binnen toen ik uit Molenhoek terug naar huis reed vergeet ik niet snel meer. Ik zat voldaan en tevreden na te gloeien en ben lekker binnedoor naar huis gereden, nog even nagenietend en zonder haast. Hardlopen was geen moeten meer, maar was gewoon leuk. Tijd om een stapje hoger te gaan!
En dat stapje kwam snel! Ik had me namelijk al ingeschreven voor de Beartrail. Geen idee wat het zou gaan worden, maar de omgeving was goed, het evenement niet te groot en het was een trail! Wat kon er mis gaan?
Niets! Wat een leuke trail was dat! 37km op mijn gemak genoten van de omgeving, de mensen en het hardlopen zelf. Ik begon mezelf al een beetje een Zen runner te voelen. Niets geen prestatiedrang, gewoon lekker lopen en er vooral veel plezier aan beleven.
De laatste geplande loop van dit jaar stond ook al vast. Samen met Frunning (Marc en Michiel) en Anyones Runshop (Paul en Ans) heb ik de 4Cimes (Les Quatre Cimes) gelopen. Een mooie 33 km over voornamelijk (half) verharde wegen met daarin 17 heuvels waar je op en af ging. En dat met als startnummer mijn geboortejaar! Alhoewel de voorbereiding en algehele fitheid wat achter bleef ging het prima. Ik ga niet liegen, ik kreeg hem niet kado! Mijn spieren kermen nu nog steeds een beetje na... maar pijn vergaat, de herinnering niet. Als chronische slowpoke ben ik erg tevreden met mijn eindtijd en heb ik weer een mooi debuut en dus PR op mijn naam staan. :)
Ook heb ik hier weer wat bijgeleerd;
- lopen over de weg is toch minder mijn ding
- alhoewel ik alleen lopen echt genieten vind is het ook enorm tof wanneer je samen met goede vrienden aan een wedstrijd deel neemt
En dan? Dan ga je plannen maken voor de komende tijd. Hoe houd ik het leuk en hoe zorg ik dat ik op mooie plekken terrecht kom? Hoe zorg ik dat ik ook nog ruimte houd om te leven? Nou gewoon! Dat leek me duidelijk. Niet meer continu een loopschema nahobbelen. Ik weet nu wel wat ik nodig heb om ergens te komen. Dus gewoon regematig, 4 a 5 keer per week lopen zoals het uit komt. In het weekend een uitdagende prikkel of flinke duurloop. Goed en bewust blijven eten en vooral niet vergeten voldoende te rusten.
En daarnaast ongeveer elke maand een wedstrijd! Want wedstrijden helpen; je wordt er sterker van, je komt nog eens ergens en het houd mij gemotiveerd.
Hop! Agenda en internet er bij, en langzaam aan komt mijn planning voor komend jaar er uit:
December: Met Frunning en Anyones Runshop mee lopen voor Serious Request (find the time!)
Januari: Hivernal trail (als die organisatie nou eens bereikbaar was...)
Februari: Trail by the sea (natuurlijk al ingeschreven!)
Maart: Cretes des Spa (weekendje weg schat? ;-) )
April: La Bouillonnante (Je komt nog eens ergens...)
Mei: Koning van Spanje (Omdat het zo lekker is)
Juni: Veluwezoom (omdat die eerste offficiele 50km er toch van moet gaan komen)
Juli: Focus en rust, geen wedstrijd
Augustus: Trail des Fantomes (Revenge!!! moehahahaa)
En onthoud; genieten en vergeet niet te leven!
No comments:
Post a Comment